Tot ver in mijn dertiger jaren had ik geen idee wat ik nou eigenlijk wilde worden. Na de middelbare school was ik geneeskunde gaan studeren, maar ik had al gauw door dat het niet echt bij me paste. In tegenstelling tot veel van mijn studiegenoten, ontbrak bij mij de passie die nodig was om een -in mijn ogen- goede dokter te zijn. En dus stapte ik na vier jaar (ja ik weet het, ik ben een trage beslisser) over naar iets heel anders: bedrijfskunde. Daar genoot ik van, maar met zo’n brede studie is na afronding de vraag ‘wat nu?’ onvermijdelijk. En dus volgden jaren van uitproberen. Eerst ging ik aan de slag als een business consultant, toen stapte ik over naar een bank aan de Zuidas, daarna belandde ik in Zwitserland bij een grote vermogensbeheerder. Ik heb overal veel kunnen leren en mooie vriendschappen kunnen sluiten, maar toch: nergens voelde ik me écht thuis. Uiteindelijk heb ik de financiële wereld losgelaten en een switch gemaakt naar het onderwijs en schrijven. Dat was niet een gemakkelijke beslissing. Deed ik er wel goed aan? Was het niet zonde om alles waar ik zo hard voor had gewerkt, te laten gaan?
Ik troostte mezelf dan weleens met een simpele vergelijking: een aapje is blij als het in de jungle in bomen kan klimmen, en een visje hoort te zwemmen in het water. Hoe geweldig zwemmen ook is, een aap wordt niet gelukkig in de zee. En al geeft klimmen in de bomen vast een grote kick, een visje wordt er niet vrolijk van. Met andere woorden: het gaat erom dat je doet wat bij je past. Of beter gezegd, waar je voor gemáákt bent.
Dat geldt niet alleen voor je werk maar ook voor het leven in het algemeen. Al kunnen we van alles doen en ondernemen, uiteindelijk brengt niets ons echte voldoening dan dat waar we voor bedoeld zijn. Wat dat is? We zijn gemaakt om God te kennen, om een relatie met Hem te hebben en van Hem te genieten. Ja, je leest het goed: te genieten!
Misschien is dat niet het eerste waar je aan denkt bij het christendom, maar wie Hem écht kent zal het onderkennen: met God te zijn geeft diepe, blijvende blijdschap. Zonder God is het leven slechts een slap aftreksel van wat het had kunnen zijn. Al ben ik opgegroeid met het geloof, toch heb ik tot ver in mijn volwassenheid geprobeerd om mijn geluk te halen uit de dingen die de wereld te bieden heeft: status, spullen, carrière, mooie ervaringen, een gezin. Toch bleef altijd dat lege gevoel aanwezig: was dit het dan? Waarom was ik niet wat gelukkiger en meer tevreden met alles wat ik had en deed?
En eigenlijk is dat lege gevoel helemaal niet raar. Want hoe kun je nou echt genieten van zulke zegeningen, zonder Degene Die al die dingen geeft? Ga maar eens na hoe het voelt om een cadeautje te krijgen voor je verjaardag van een vriend. Wat geeft je meer vreugde? Als hij aan de andere kant van de wereld woont, jullie elkaar nooit spreken, en hij het cadeautje zonder kaartje via DHL naar je stuurt? Of als jullie samen een geweldige dag hebben en hij als kers op de taart je een mooi cadeau geeft? Ik weet zeker dat jullie vriendschap meer voor je betekent dan het cadeautje, en dat juist de vriendschap maakt dat je nóg meer geniet van het cadeau.
Waarom zou je God willen leren kennen? Simpel gezegd, omdat er in het leven niets anders is wat je vreugde en voldoening zal geven. Je bent er voor gemaakt! En het mooie is dat God zo onvoorstelbaar geweldig is, dat je nooit ‘klaar’ zult zijn met dat genieten. Niet in dit leven op aarde, en ook niet tijdens het leven erna.
Reactie plaatsen
Reacties